PATIËNTENZONE

ORTHOKINESIE VOOR IEDEREEN, ZOWEL PREVENTIEF ALS CURATIEF

De basis voor een goede werking van het lichaam, zowel in statisch als bewegend opzicht, is evenwicht. Dit evenwicht kan echter op verschillende niveaus verstoord worden. Daarom wordt bij een OPS posturale balans een volledig onderzoek uitgevoerd, van kop tot teen.

De OPS posturale balans is een grondig biomechanisch onderzoek van het lichaam. De therapeut voert deze analyse deels handmatig en deels met behulp van computersoftware uit, wat een ongeëvenaarde precisie mogelijk maakt.

De resultaten van de globale OPS-analyse worden vertaald in een balans die een nuttig instrument blijkt te zijn voor de patiënt en de therapeut. Na elke OPS-balans overlegt onze therapeutische cel gezamenlijk om de beste behandeling aan de patiënt voor te stellen.

PREVENTIEF ONDERZOEK

Orthokinesie richt zich tot iedereen die mogelijks een onevenwicht vertoont in zijn lichaam. Het orthokinesisch onderzoek, ook wel ‘OPS posturale balans’ genaamd (balans van houding, voeten, rug, stappen en lopen...) is bedoeld voor kinderen, volwassenen en ouderen, ongeacht hun lichamelijke conditie, ongeacht de vraag of ze sportief zijn dan wel een zittend leven leiden.

Vanaf de leeftijd van 4 jaar, is het raadzaam elk jaar een orthokinesisch onderzoek te laten uitvoeren om zo vroeg mogelijk het optreden van gewrichtsvervormingen (scoliose, platvoeten...) op te sporen.

De OPS posturale balans kan worden uitgevoerd vóór de leeftijd van 4 jaar wanneer het kind een abnormale val doet. Dankzij dit kwaliteitsonderzoek kan voor elk kind een preventieve behandeling worden overwogen.
De OPS posturale balans wordt aanbevolen om de zes maanden wanneer zich grote groeipieken voordoen. In deze levensperiode ondergaat het organisme wellicht de grootste lichamelijke veranderingen.
Het is raadzaam elk jaar een orthokinesisch onderzoek te laten uitvoeren om te controleren of er geen fysieke verstoring ontstaan is.

Wacht niet tot de pijn zich laat voelen alvorens te beslissen een OPS posturale balans te laten nemen.

Het kan zijn dat de slijtage al is ingetreden. Dankzij de orthokinesische balans kunt u dus een passende behandeling op punt stellen om lichaamspijn te verlichten en te voorkomen.
Het orthokinesisch onderzoek is van essentieel belang om mechanische defecten te corrigeren die afbreuk kunnen doen aan sportprestaties en tot lichamelijk letsel kunnen leiden.

SPORT EN PRESTATIE

Sport en prestatiegerichtheid gaan hand in hand. Om resultaten en snelle vooruitgang van een fysieke activiteit te boeken, moet het lichaam in optimale conditie zijn. Naast de spieren zijn ook lichaamshouding en beweging (als katalysator) bepalend voor de kracht die het lichaam kan opbrengen.

Anderzijds garandeert evenwicht de prestatiekwaliteit. Dankzij een grondige OPS posturale analyse (statisch en dynamisch) krijgt de therapeut precieze informatie over de fysieke toestand van zijn patiënt. Een uitgebreid arsenaal aan behandelingen stelt OPS-therapeuten in staat om hun patiënten de juiste oplossingen te bieden. Deze oplossingen worden aan de sporter aangeboden om mechanische defecten te corrigeren die de sportprestaties kunnen schaden, fysieke letsels kunnen veroorzaken en het herstel van blessures kunnen vertragen.

Het OPS posturale onderzoek helpt bij het tegengaan van posturale en dynamische afwijkingen die gerelateerd zijn aan lichaamsveroudering.

Dit kwaliteitsonderzoek helpt evenwichtsverlies te voorkomen, evenals onverwachte valpartijen die te vaak leiden tot breuken (bv. femurhals).

HET CURATIEF ONDERZOEK

DE OORZAKEN VAN UW LICHAAMSPIJN BEPALEN

Patiënten die lijden aan aperiodieke, acute of chronische pijn worden vaak symptomatisch behandeld. Het doel van OPS-Clinic daarentegen is de pijnoorzaak vast te stellen.

Dankzij een grondige OPS posturale analyse (statisch en dynamisch) krijgt de therapeut precieze informatie over de fysieke toestand van de patiënt.

Een uitgebreid arsenaal aan orthokinesische behandelingen stelt OPS-therapeuten in staat om hun patiënten de juiste oplossingen te bieden. Deze oplossingen worden aangeboden met het doel hun pijn te verlichten en hun levenskwaliteit op lange termijn te verbeteren.

UW PIJN IDENTIFICEREN

Het menselijk lichaam ondervindt soms problemen door letsels, misvormingen of diverse pijnen.

De symptomen zijn legio: stijfheid, hinken, branderig of heet gevoel, knijpend of haperend gevoel, enz.

Selecteer het lichaamsdeel waar u pijn voelt om te bepalen over welke aandoening het mogelijks gaat.
HOOFDPIJN
NEKPIJN
SCHOUDERPIJN
RUGPIJN
LENDENPIJN
HEUPPIJN
ELLENBOOGPIJN
POLSPIJN
KNIEPIJN
PIJN IN DE BENEN
ENKELPIJN
VOETPIJN
uw pijn identificeren

UW PIJN IDENTIFICEREN



Het menselijk lichaam ondervindt soms problemen door letsels, misvormingen of diverse pijnen.

De symptomen zijn legio: stijfheid, hinken, branderig of heet gevoel, knijpend of haperend gevoel, enz.

Selecteer het lichaamsdeel waar u pijn voelt om te bepalen over welke aandoening het mogelijks gaat.

HOOFDPIJN, MIGRAINE

Pathologie
Hoofdpijn van mechanische oorsprong wordt vaak veroorzaakt door een maxillofaciale (kaak), een oculomotorische (oog), een vestibulaire aandoening (binnenoor) of zelfs een voetaandoening.

Meestal is pijn die 's avonds optreedt, gerelateerd aan vermoeidheid van de oogspieren. Een onevenwicht van de oogspieren kan nog worden versterkt door overbelasting ten gevolge van werken aan de computer. Ochtendpijn heeft vaker te maken met nachtelijk bruxisme (het dichtklemmen van tanden). Dit tandenklemmen is meestal te wijten aan een algemene verkramptheid van het lichaam, en veroorzaakt een sterke ochtendmoeheid.

Om de oorzaken van uw hoofdpijn op te sporen, is het raadzaam een OPS posturale balans uit te voeren.

NEKPIJN

Pathologie
Cervicale pijn is pijn in het nekgebied. Wanneer de pijn zich uitbreidt en uitstraalt naar een van de armen, spreekt men van cervico-brachiale neuralgie. Pijn kan ook uitstralen naar het hoofd in de vorm van hoofdpijn.

Meestal wordt cervicale pijn bevorderd door onaangepaste houdingen en bewegingen (men spreekt vaak van ‘torticollis’) of door artrose. Cervicale pijn kan ook optreden na een trauma (‘whiplash’).

Een slechte hoofdhouding kan leiden tot overbelasting van de nekspieren en de tussenwervelschijven. Een slechte hoofdhouding van posturale oorsprong wordt vaak veroorzaakt door een maxillofaciale (kaak), een oculomotorische (oog), een vestibulaire aandoening (binnenoor) of zelfs een voetaandoening.

Om de oorsprong van cervicale pijn op te sporen, is het raadzaam een OPS posturale balans uit te voeren.

SCHOUDERPIJN

Pathologie
De oorzaak van schouderpijn heeft meestal te maken met spierblessures. In extreme gevallen gaat het om een breuk (van het sleutelbeen, de humerus) of een scheur (een breuk van de rotatorenmanchet) of ook een ontwrichting (de humeruskop is uit de articulaire holte gesprongen).

Schouderpijn staat meestal in verband met nekklachten. Daarom is het essentieel om de juiste hoofdhouding te controleren.

Een slechte hoofdhouding van posturale oorsprong wordt vaak veroorzaakt door een maxillofaciale (kaak), een oculomotorische (oog), een vestibulaire aandoening (binnenoor) of zelfs een voetaandoening.

Om de oorsprong van schouderpijn op te sporen, is het raadzaam een OPS posturale balans uit te voeren.

RUGPIJN

Pathologie
Dorsale pijnen doen zich voor vanaf de basis van de nek tot aan de taille (tussen de eerste en twaalfde rugwervel). Ze zijn vaak van posturale oorsprong. De oorsprong kan posturaal dalend, stijgend, of een mix van beide zijn. Een slechte hoofd- of voethouding kan de positie van de wervelkolom veranderen en de spieren en tussenwervelschijven overbelasten. Ook een luchtwegendeficiëntie kan een verstoring van de wervelkolom veroorzaken.

Om de oorzaak van rugpijn op te sporen, is het essentieel om een OPS posturale balans uit te voeren gecombineerd met een gedetailleerde analyse van de wervelkolommobiliteit.

LENDENPIJNEN

Pathologie
Lendenpijn situeert zich in de onderrug.

De symptomen, intensiteit en het type pijn kunnen variëren naargelang van de oorzaak. Lendenpijn kan licht of intens zijn, periodiek of chronisch. Ze kan diep, stekend, scherp of pulserend zijn. De pijn in de onderrug kan 's morgens soms erger zijn en verbeteren door te bewegen en uit te rekken.

De meeste lendenpijn wordt vergezeld van deficiënties in de onderste ledematen (overpronatie van de voeten, platvoeten, holle voeten, gebrek aan demping, ongelijkheid van de onderste ledematen, etc.). In 80% van de gevallen wordt een gemengde oplopende en tegengesteld aflopende posturale stress gedetecteerd. De ruggengraat wordt onder spanning gezet als een dweil die zich rond een verticale as wentelt. De onderrug is het centrale gebied van deze spanning, en dit is het gebied wat het meest te lijden heeft, met risico op slijtage en discushernia's.

De OPS posturale balans biedt het voordeel dat alle mogelijke deficiënties in de houding, het stappen en het hardlopen worden geanalyseerd.

HEUPPIJNEN

Pathologie
Heuppijn kan vrij snel optreden. Ze doet zich meestal voor in de liesplooi en kan uitstralen tot aan de knie. Heuppijn kan ontstaan door spier- en gewrichtsschade. Een verkeerde stand van het voetgewricht kan de heup in opwaartse ketting aantasten. Omgekeerd kan een verkeerde stand van de wervelkolom ook een compensatie van de heup in de neerwaartse ketting veroorzaken. De heup kan dus worden belast door compensatie van de bovenste of onderste verdiepingen. De belangrijkste aandoeningen met betrekking tot heuppijn zijn de volgende :

De twee spieren, de iliacus en de psoas, ontstaan in de lendenstreek en komen samen vooraleer ze via een pees binnenkomen in een klein gebied vanbinnen in de dij: de kleine trochanter. De iliopsoasspier is vaak geblesseerd ter compensatie van overmatige interne rotatie van het dijbeen als gevolg van overpronatie van de voet (platvoet).

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in beweging.

De piramidale spier loopt van het sacrum, in het onderste deel van de wervelkolom, doorheen het sacro-iliacale gewricht naar de top van het dijbeen of femur. De ischiaszenuw gaat direct onder deze spier door.

Wanneer de spier zich opspant of spastisch wordt, kan dit een korte irritatie van de zenuw veroorzaken. Deze spier veroorzaakt vaak pijn in de billen en de lendenstreek. De piramidale spier is vaak geblesseerd ter compensatie van de overmatige interne rotatie van het dijbeen als gevolg van de overpronatie van de voet (platvoet).

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in beweging.

Tendinitis van de gluteus medius is een vrij vaak voorkomend probleem. Het wordt ook wel tendinopathie van de heup of trochanterbursitis genoemd. Het probleem kan spontaan ontstaan, ofwel na een inspanning, ofwel na de implantatie van een heupprothese.

Ter compensatie van een overmatige interne rotatie van het dijbeen als gevolg van een overpronatie van de voet, trekt de musculus gluteus medius (uitwendige rotator van de heup) samen om een overmatige interne rotatie van de heup tegen te gaan. Hij probeert de overmatige amplitude van de voet in pronatie te compenseren (ten gevolge van een zwakte van de supinatorspieren van de voet).

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in de beweging.

Pubalgie is een tendinitis van een van de vele buikspieren die eindigen in een vezelige lamina (linea alba, musculus rectus abdominis, obliquus abdominis...) of van de dijspieren (adductor, abductor...) die binnenkomen in de iliopubische vleugel.

Deze ontsteking is te wijten aan een herhaalde en traumatische belasting van de betreffende pees. Het letselmechanisme is vaak gekoppeld aan een asymmetrie in de mobiliteit van de 2 bekkenhelften, voornamelijk veroorzaakt door een asymmetrische positie van de 2 voeten tijdens het stappen of hardlopen. Men treft vaak 2 asymmetrische voeten met overpronatie aan die het bekken dwingen zich te positioneren in een draai die de schaambeenvoeg overbelast.

Dit torsiemechanisme van het bekken kan ook worden veroorzaakt door, of zelfs gekoppeld zijn aan een torsie van de romp in neergaande ketting.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de globale analyse om de verschillende oorzaken van de spanning op het schaambeen op te sporen: voeten, ruggengraat...

Coxartrose (of heupartrose) is slijtage van het heupgewricht door wrijving op de gewrichtsoppervlakken. Op röntgenfoto’s is de beschadiging van het kraakbeen zichtbaar. Dit komt frequent voor vanaf de leeftijd van 50 jaar. Coxartrose kan asymptomatisch zijn en onopgemerkt blijven, ofwel juist zeer invaliderend en veel pijn veroorzaken.

De verkeerde positie van de voet kan leiden tot een gebrek aan demping, wat vervolgens een overmatige belasting van het knie- en heupkraakbeen in de hand kan werken.

Een verkeerde voetpositie tijdens het stappen (overpronatie of oversupinatie) kan leiden tot een slechte drukverdeling in de knie- en heupgewrichten, wat een abnormale slijtage van het kraakbeen in de hand werkt.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn door de podologische analyse in beweging.

ELLENBOOGPIJN

Pathologie
Ook wel bekend als ‘tenniselleboog’. Epicondylitis is een ontsteking die optreedt bij een klein benig uitsteeksel van het armbeen (humerus), net boven het ellebooggewricht aan de buitenkant van de arm. De pijn wordt vooral veroorzaakt door beschadiging van de pezen in de nabijheid van de ellenboog. Pezen zijn sterke weefselbanden die spieren aan het bot vasthechten.

Epicondylitis wordt vaak versterkt door een nachtelijke kramp die een combinatie is van bruxisme (opeenklemmen van tanden) en het ballen van de vuist. Deze onbewuste nachtelijke overmatige inspanning kan leiden tot overbelasting van de epicondyliale spieren. De aandoening kan ook in verband staan met een stoornis van de posturale mechanica, waarbij de hoofdhouding uit haar as gebracht is met compressie van de zenuwwortels die de ellenboog innerveren.

Om het ontstaan van ellenboogpijn op te sporen, is het raadzaam een OPS posturale balans uit te voeren.

POLSPIJN

Pathologie
Het carpaletunnelsyndroom treedt op wanneer de mediane zenuw in de pols wordt samengedrukt. De mediane zenuw is een grote zenuw die door het midden van de onderarm loopt en waarvan de vertakkingen zich uitstrekken tot aan de huid van de duim, wijsvinger, middelvinger en de helft van de ringvinger.

In de pols gaan de mediane zenuw en de buigpezen van de vingers door een ‘tunnel’ die de carpale tunnel wordt genoemd. Deze is zeer smal en kan makkelijk verkleind worden door ontsteking of de gevolgen ervan (fibrose).

Het carpaletunnelsyndroom wordt vaak versterkt door nachtelijke verkramping die een combinatie is van bruxisme (opeenklemmen van de tanden) en het ballen van de vuist. Deze onbewuste nachtelijke overbelasting kan leiden tot een ontsteking van de spieren die door de carpale tunnel gaan.

Om de oorsprong van het carpaletunnelsyndroom op te sporen, is het raadzaam om een OPS posturale balans uit te voeren.

KNIEPIJN

De belangrijkste pathologieën met betrekking tot kniepijn zijn de volgende :

Knie-instabiliteit kan leiden tot een verkeerde uitlijning van het onderste ledemaat en knieschijfontwrichting. Ze bevordert de rotatie van het been en een verkeerde uitlijning van de enkel en de heup.

Knie-instabiliteit wordt vaak veroorzaakt door overmatige slapheid van de ligamenten en door spierdeficiëntie. Na verloop van tijd kan ze leiden tot ziekten als het patellofemoraal syndroom, artrose of zelfs knieschijfontwrichting.

De knie is een scharniergewricht tussen de voet en de heup. Een verkeerde positie van een van de twee segmenten kan leiden tot een compenserende overbelasting van de knie. Een platvoet (overpronator) is onstabiel en zorgt voor compensatieproblemen rechtstreeks bij de knie.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse en voor de functionele analyse van de heupen.

Het patellofemoraal stresssyndroom wordt ook wel anterieur pijnsyndroom van de knie genoemd, en werd in het verleden vaak vergeleken met patellofemorale chondromalacie. Het komt vaak voor bij jonge sporters. Deze pathologie wordt vaak veroorzaakt door een verkeerde uitlijning van de onderste ledemaat: verhoogde femorale anteversie, tibia vara, externe torsie van de tibia en pronatie van de voet.

Een verkeerde voetpositie bij overpronatie kan leiden tot overmatige compressie van het knieschijfkraakbeen.

De OPS posturale balans is interessant om de actie van de voet ten opzichte van de knie te controleren.

De ziekte van Osgood-Schlatter is een vorm van osteochondritis of osteochondrose. Het is een afwijking in de bot- en kraakbeengroei bij kinderen. Het is een groep ziektes met onbekende oorzaken, gekenmerkt door de onderbreking van de vascularisatie van de primaire of secundaire ossificatiekern van de aangetaste botten.

Osteochondritis komt voor tussen 5 en 14 jaar, afhankelijk van waar het gelokaliseerd is, en treft vooral personen die min of meer sportief zijn.

De ziekte van Osgood-Schlatter wordt gekenmerkt door pijn in de voorste tuberositas tibiae (bovenste deel van de tibia).

Deze osteochondrose kan verergeren door overpronatie van de voet.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

De ziekte van Sinding-Larsen-Johanson is een vorm van osteochondritis of osteochondrose. Het is een afwijking in de bot- en kraakbeengroei bij kinderen. Het is een groep ziektes met onbekende oorzaken, gekenmerkt door de onderbreking van de vascularisatie van de primaire of secundaire ossificatiekern van de aangetaste botten.

Osteochondritis komt voor tussen 5 en 14 jaar, afhankelijk van waar het gelokaliseerd is, en betreft vooral personen die min of meer sportief zijn.

De ziekte van Sinding-Larsen-Johanson wordt gekenmerkt door pijn aan de spits van de knieschijf.

Deze osteochondrose kan verergeren door overpronatie van de voet.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse in beweging.

Is een peesontsteking die de aanhechting van de knieschijfpees aan het distale uiteinde van de knieschijf aantast en, minder vaak, aan de voorste tuberositas tibiae.

Deze peesontsteking kan verband houden met overpronatie van de voet.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in beweging.

Ganzenvoetontsteking is een ontsteking van de drie pezen van de spieren die de ’ganzenvoet’ vormen. Deze pezen bevinden zich in het bovenste interne gedeelte van het scheenbeen.

Het ontstekingsmechanisme wordt meestal veroorzaakt door een overpronatie van de voet, wat een torsie van de knie bevordert, die de pezen van de ganzenvoet onder spanning zet.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in beweging.

Tijdens de inspanning wrijft deze Maissiat-band (externe aponeurose van de knie) op abnormale wijze tegen het dijbeen als een ruitenwisser. Op den duur raakt het gebied ontstoken en klaagt de persoon over externe kniepijn. In de meeste gevallen heeft het probleem te maken met een dynamische voetstoornis. Het kan echter ook te wijten zijn aan een bekkenprobleem.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de globale analyse om de oorsprong op te sporen: voet, bekken...

Gonartrose (of knieartrose) is slijtage van het kniegewricht die wordt veroorzaakt door wrijving op de gewrichtsoppervlakken. Op röntgenfoto’s is de aantasting van het kraakbeen zichtbaar. Ze komt frequent voor vanaf de leeftijd van 50 jaar. Ze kan asymptomatisch zijn en onopgemerkt blijven, of juist zeer invaliderend en veel pijn veroorzaken.

De verkeerde positie van de voet kan een gebrek aan demping veroorzaken, wat kan leiden tot overmatige belasting van de menisci en het kniekraakbeen. Deze verkeerde positie kan een slechte drukverdeling in de kniegewrichten veroorzaken, wat leidt tot abnormale slijtage van de menisci en vervolgens van het kraakbeen.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in de beweging.

Het genu valgum is een inwaartse vervorming van het onderste lidmaat. In staande positie vormen beide benen een X, de twee knieën raken elkaar terwijl de enkels uit elkaar staan. Hoe uitgesprokener het valgum genu, hoe meer het stappen hierdoor kan belemmerd worden. Bovendien is het met de leeftijd vaak een predisponerende factor voor gonartrose (knieartrose) omdat de druk en krachten die op de knie worden uitgeoefend zich niet op de juiste plaatsen bevinden.

Het genu valgum kan worden veroorzaakt door een onevenwicht in de spiertonus van het onderste lidmaat en een overdreven slapte van de interne knieligamenten. De voet in overpronatie (platvoet) en de gewichtsoverlast accentueren de vervorming van de knie in een X-vorm.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn door de dynamische analyse van de onderste ledematen.

Het genu varum is een uitwaartse vervorming van het onderste lidmaat. In staande positie vormen beide benen een O. Dit is het tegenovergestelde van het valgum genu (X-vormige knieën). De enkels hebben contact met elkaar, en de knieën raken elkaar niet. Hoe groter de graad van genu varum, hoe groter de tussenruimte. Men spreekt van O-benen. Het genu varum is een van de belangrijkste factoren die knieartrose bevorderen wegens de belasting van het mediale kniecompartiment.

Het genu varum kan worden veroorzaakt door een onevenwicht tussen de spiertonus en de flexibiliteit van het onderste lidmaat. Het kan worden versterkt door een verkeerde positie van de voeten en de heupen.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de dynamische analyse van de onderste ledematen.

Intoeing is een manier van stappen waarbij de heupen gesloten zijn. Het verschijnt al op zeer jonge leeftijd. De voeten zijn naar binnen gericht door overmatige interne rotatie van de heup. Het kan leiden tot regelmatige valpartijen.

Dit mechanisme wordt veroorzaakt door een verstoring van de spiertonus van de heupen en/of de voeten.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de dynamische analyse van de onderste ledematen.

PIJN IN DE BENEN

De belangrijkste aandoeningen met betrekking tot pijn in de benen zijn de volgende :

Tibiale periostitis manifesteert zich als een pijnlijk ontstekingssyndroom dat zich voordoet langs de interne mediale twee derden van de tibia.

De term ‘intern tibiaal stresssyndroom’ is specifieker en verwijst naar overbelastingsletsels die een pijnlijke ontstekingsreactie langs de postero-interne rand van het scheenbeen veroorzaken.

Tibiale periostitis is gerelateerd aan overpronatie van de voet. De spier die extreme moeite heeft om de voet dynamisch recht te zetten, doet haar benige aanhechting ontsteken.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse in beweging.

De voorste scheenbeenspier strekt zich uit van de wreef tot het voorste deel van het been. Zij speelt een rol bij het opheffen van de middelvoet ter voorbereiding van het voetcontact met de grond, alsook bij het opheffen van de binnenboog (door supinatie), als hulp voor de posterieure scheenbeenspier (belangrijkste voetsupinator).

Overmatige pronatie van de voet is de belangrijkste oorzaak van ontsteking van de tibialis anterior. Het dragen van een hakschoen kan ook een oorzaak zijn van abnormale belasting wegens de consequentere werkamplitude.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de voet- en schoenenanalyse.

ENKELPIJN

De belangrijkste aandoeningen met betrekking tot enkelpijn zijn de volgende :

Enkelinstabiliteit wordt veroorzaakt door een hypermobiliteit van de gewrichten. Het betreft hier alle beweging die in een gewricht optreedt als reactie op de krachten die op het gewricht inwerken op een moment waarop het onder dergelijke krachten stabiel zou moeten zijn.

Overpronatie van de voet veroorzaakt gewrichtsinstabiliteit, hypermobiliteit genaamd, wanneer de voet belast wordt. De enkel ondergaat gedeeltelijke dislocaties (subluxaties) en is vatbaarder voor verstuikingen.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse.

Een enkelverstuiking (of verrekking) is een rek- of scheurblessure aan een of meer ligamenten. Ligamenten zijn elastieken die van het ene bot naar het andere worden gespannen en de stabiliteit van de gewrichten garanderen bij extreme bewegingen. Bij 90% van de enkelverstuikingen gaat het om schade aan het externe collaterale ligament tussen het scheenbeen, de talus (sprongbeen) en de calcaneus (hielbeen).

Na een eerste verstuiking blijkt uit de statistieken dat in 50% van de gevallen een herhaling optreedt. Het is daarom belangrijk om dit fenomeen te voorkomen via adequate proprioceptieve en musculaire revalidatie.

Een platvoet (hyperpronator) is onstabiel als hij wordt veroorzaakt door spierzwakte. De verkeerde positie kan dus de voetstabiliteit verstoren. De holle voet (hypersupinator) is het tegenovergestelde van de te stijve platvoet. Het gebrek aan mobiliteit maakt de ligamenten kwetsbaar voor de geringste bodemvariatie.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

PIJN AAN DE VOETEN

De belangrijkste aandoeningen met betrekking tot pijn aan de voeten zijn de volgende :

De platvoet wordt gekenmerkt door een verzakking van de voetwelving met een hoogtevermindering van de binnenboog van de voet. Dit gaat meestal gepaard met een overmatige pronatie (overpronatie).

Sommige ouders maken zich zorgen over de platvoeten van hun kind. Allereerst is het belangrijk om te weten dat de voet bij de geboorte mollig is wegens een overmaat aan vet die echter in de eerste 2 levensjaren van het kind afneemt. Vanaf deze leeftijd wordt de voet gevormd volgens zijn welving. Vervolgens moet men ook weten dat de voetwelving zich begint te vormen door de activiteit van de voetspieren tijdens het stappen. Een kind voltooit de musculaire en proprioceptieve ontwikkeling van zijn voeten op de leeftijd van 8 jaar. Een balans is daarom noodzakelijk om de voetontwikkeling van een kind in beeld te brengen. De voet is dus plat bij de eerste stappen, en de misvorming neemt geleidelijk aan af tot de leeftijd van 8 jaar, op voorwaarde dat de spierontwikkeling op correcte wijze geschiedt.

Men gaat ervan uit dat de aangeboren platvoet veroorzaakt wordt door spierinsufficiëntie en ligamentaire distensie van de voet, waardoor de voetboog zich niet normaal kan positioneren.

Verworven platvoeten zijn het gevolg van een voetmisvorming waarbij de positie van de botten ten opzichte van elkaar gewijzigd werd. Deze wijziging kan worden veroorzaakt door tal van factoren die het functioneren van spieren en ligamenten verstoren (schoenen, trauma's, enz.).

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse.

De holle voet (hypersupinator) wordt gekenmerkt door een overmatige accentuering van de voetwelving. Dit betekent concreet een toename van de hoogte van de voetbogen en gaat regelmatig gepaard met klauwtenen. De holle voet is vaak stijf en onstabiel. Hij is daarom makkelijker onderhevig aan externe enkelverstuikingen.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

Voetinstabiliteit wordt veroorzaakt door gewrichtshypermobiliteit. Het betreft hier alle beweging die in een gewricht optreedt als reactie op de krachten die op het gewricht inwerken op een moment waarop dit onder dergelijke krachten stabiel zou moeten zijn.

Overpronatie van de voet veroorzaakt gewrichtsinstabiliteit, hypermobiliteit genaamd, wanneer de voet belast wordt. Deze hypermobiliteit is de oorzaak van bepaalde problemen als metatarsalgie, subluxatie van het metatarso-falangeale gewricht en neuroma’s.

Wanneer de voet tijdens de voortstuwing in pronatie is, wordt het botvergrendelingsmechanisme van de tarsus minder doeltreffend. De tarsus wordt onstabiel, de spieren in de steunfase zijn niet in staat om de distale gewrichten efficiënt te stabiliseren. Geen enkel distaal bot kan worden gestabiliseerd als de proximale botten onstabiel zijn. Wanneer de hiel zich van de grond losmaakt, veroorzaken de krachten die door de voorvoet worden ondersteund abnormale bewegingen van de voorvoetbotten ten opzichte van elkaar, evenals een afname van de botstabiliteit. Het gewricht ondergaat gedeeltelijke dislocaties (subluxaties).

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

Metatarsalgie is een niet-specifieke term om pijn in de middenvoetsbeentjes aan te duiden, doorgaans in het metatarsofalangeale gewricht.

Chronische metatarsalgie wordt meestal veroorzaakt door microtrauma's die het gevolg zijn van overpronatie van de voet tijdens de voortstuwing. Omdat de voet niet kan vergrendeld worden, rekken de afwijkende en hypermobiele gewrichten het ligament- en kapselweefsel uit, waardoor een ontsteking ontstaat. Overpronatie van de voet kan ook abnormale wrijving op de koppen van de middenvoetsbeentjes veroorzaken, wat voor pijn kan zorgen.

Een voorwaartse val van de romp kan ook gewichtsoverlast op de voorkant van de voet veroorzaken. Een voorwaartse hoofdhouding kan worden veroorzaakt door een maxillofaciaal onevenwicht (kaken), of door oculomotorische (ogen) of vestibulaire (binnenoor) storingen.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de globale visie.

Het intermetatarsaal neuroma, ook wel bekend als het ‘syndroom van Morton’, is een pijn die zich ontwikkelt in het gebied van de vertakking van de neurovasculaire bundel tussen de tenen.

De pijn zit meestal in de derde intermetatarsale ruimte, eerder zelden in de tweede, en uitzonderlijk in de 1ste en 4e ruimte. Deze pijn is van het type ‘elektrische ontlading’, waardoor de patiënt vaak gedwongen wordt zijn schoenen uit te trekken om de symptomen te verlichten. Ze kan worden opgewekt door punctuele druk op het zooloppervlak en gaat vaak gepaard met uitstralingen naar de aangrenzende tenen, die de zetel van de paresthesieën zijn.

Morfostatische aandoeningen van de voet (overpronatie) en het dragen van smalle schoenen met hoge hakken zijn predisponerende factoren. Ook zware sportactiviteiten kunnen, door de microtraumatische belastingen die ze veroorzaken, het ontstaan van deze pathologie bevorderen.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

De hallux valgus van de voet is een scheefgroeiing van de grote teen naar de buitenkant van de voet. Het vervormingsmechanisme wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door langdurige overmatige pronatie van de voet. Het ontgrendelde mediotarsale gewricht induceert een hypermobiliteit van de eerste straal tijdens de voortstuwing. De onstabiele eerste straal wordt gedwongen tot dorsiflexie en inversie, waardoor subluxatie van het eerste metatarso-falangeale gewricht ontstaat. De misvorming is progressief en wordt beïnvloed door de mate van pronatie.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

Dit is een vervorming van een teen aan het proximale en/of distale interfalangeale gewricht. Ze kan geïsoleerd zijn of gepaard gaan met hallux valgus.

Ze wordt begunstigd door het dragen van schoenen met te smalle toppen en met hoge hakken. De verkeerd geplaatste voet (overpronatie of oversupinatie) kan instabiliteit van de voet veroorzaken en klauwvorming van de tenen bevorderen. Na verloop van tijd kan deze klauwvorming verstijven tot een klauwpositie.

Een voorwaartse val van de romp kan ook een gewichtsoverlast van de voorkant van de voet veroorzaken en klauwvorming van de tenen met zich meebrengen om de lichaamsstabiliteit te verbeteren. Een voorwaartse hoofdhouding, met als gevolg een voorwaartse romp, kan worden veroorzaakt door een maxillofaciaal onevenwicht (kaken), of door oculomotorische (ogen) of vestibulaire (binnenoor) storingen. De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de globale analyse.

De achillespees is de pees in het lichaam die de grootste spanning ondergaat, gaande tot zelfs enkele honderden kilo's tractie voor een minimale grootte van ongeveer 1 cm². Het is beter te spreken van tendinopathie dan van tendinitis, gezien de anatomo-pathologische diversiteit.

Tendinopathieën van de achillespees zijn vaak gekoppeld aan overpronatie van de voet.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse.

De ziekte van Sever is een vorm van osteochondritis of osteochondrose. Het is een afwijking in de bot- en kraakbeengroei bij kinderen. Het is een groep ziekten waarvan de oorzaken onbekend zijn, en die gekenmerkt zijn door een onderbreking van de vascularisatie in de primaire of secundaire ossificatiekern van de betroffen botten.

De osteochondritis ontstaat tussen 5 en 14 jaar, afhankelijk van de locatie, en betreft vooral personen die min of meer sportief zijn. De ziekte van Sever wordt gekenmerkt door pijn in de calcaneus (achterkant van de hiel).

De ziekte van Sever wordt vaak verergerd door overpronatie van de voet. Immers, overmatige pronatie gaat gepaard met een inwendige rotatie van de tibia, die neiging heeft de achillespees met een snelle zweepslag naar binnen te trekken. Dit kan dus leiden tot beschadiging van de kraakbenige aanhechting waaraan de pees vastzit.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse.

Tendinopathie van het achterbeen komt vrij vaak voor en wordt duidelijk bevorderd door overpronatie van de voet. Het kan gaan om een insertie-tendinopathie op het voetwortelbeentje of een tenosynovitis achter de interne malleolus. Luxatie van deze pees is zeldzaam, maar degeneratieve tendinopathie met progressieve uitrekking en vervolgens gedeeltelijke en volledige peesbreuk komt vaker voor.

De OPS posturale balans wordt des belangrijker vanwege de podologische analyse.

De plantaire aponeurose of fascie is een fibromusculaire structuur die deel uitmaakt van het kuit-achilles-plantair systeem. Ze is slecht gevasculariseerd en elastischer. Er wordt beroep op gedaan bij impulsbewegingen en in geval van doorzakkende voeten.

Het is meestal op postero-intern niveau, bij de aanhechting op de calcaneus, dat de plantaire aponeurose een pijnlijke ontsteking vertoont. Deze pijn kan uitstralen naar de grote teen. Ze doet zich klassiek voor bij het eerste plaatsen van de voet ‘s morgens, nadat deze 's nachts in rusttoestand verkeerde. Men voelt een palpatorische pijn, die weer opflakkert bij dorsiflexie van de grote teen. Röntgenfoto's zullen meestal normaal zijn bij jonge sportpatiënten, maar zullen bij de oudere patiënt een ‘hielspoor’ vertonen. Dit hielspoor weerspiegelt een tractie van de fascie op de calcaneus, maar is op zichzelf niet pijnlijk.

Plantaire aponeurose lijkt ook in verband te staan met overpronatie. Immers, langdurige eversie van de calcaneus tijdens de tussenliggende steunfase leidt tot uitrekking van de plantaire aponeurose. Als de voet niet naar supinatie terugkeert, neemt de spanning van de plantaire aponeurose toe bij het loskomen van de hiel van de grond, wanneer het lichaamsgewicht geconcentreerd is op de voorvoet en wanneer de triceps, door zijn contractie, een trekkracht uitoefent op de calcaneus. Overmatige pronatie in combinatie met deze factoren tijdens het lopen veroorzaakt een enorme spanningstoename, wat resulteert in microtraumata van de plantaire fascie als gevolg van repetitieve overbelasting en belastingopstapeling.

De OPS posturale balans wordt des te belangrijker vanwege de podologische analyse

Hielspoor wordt in het Frans ook ‘épine de Lenoir’ genoemd. Het is een abnormale botuitwas (die naar de voorvoet wijst), zichtbaar op röntgenfoto’s en genoemd naar dhr. Lenoir (die het ontdekte). Hielspoor wordt gevormd op de plaats waar de plantaire fascie samenkomt met het hielbeen (calcaneus). Het is geen ziekte op zich, maar een gevolg van chronische plantaire fasciitis (ook wel plantaire aponeurositis genoemd).

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse.

Het botweefsel is in staat zijn structuur te herstellen in reactie op stress. Het normale remodeleringsproces vereist een evenwicht tussen botresorptie en botvervanging. Daarom treden microfracturen op wanneer het resorptieproces sneller verloopt dan het vervangingsproces. Dit onevenwicht wordt veroorzaakt door de voortdurende uitoefening van repetitieve stress. De calcaneus en de middenvoetsbeentjes zijn de meest voorkomende plaatsen van stressfracturen bij de sporter.

De etiologie van stressfracturen is multifactorieel:

- Trainingsintensiteit,
- Voedingsdieet,
- Overpronatie van de voet: deze overbelast de zoolspier die het posteromediale deel van het scheenbeen kan vermoeien en een stressfractuur kan veroorzaken. Bovendien kan deze overpronatie leiden tot een stressfractuur van de calcaneus als gevolg van het gebrek aan schokdemping, te wijten aan het ontbreken van ‘veerwerking’ van de voet.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker zijn vanwege de podologische analyse.

Algodystrofie of algoneurodystrofie, ook wel bekend als ‘complex regionaal pijnsyndroom’, uit zich in tintelingen, brandend gevoel, intense pijn en zelfs stijfheid. De oorzaak ervan is vaak moeilijk te vinden, en in 20% van de gevallen blijft het een mysterie. Algodystrofie doet zich voor in de gewrichten en de peri-articulaire gebieden. Het is van essentieel belang gewrichtsstijfheid zo vroeg mogelijk te bestrijden om volledige fixatie van het aangetaste gewricht te voorkomen. Actieve revalidatie is essentieel.

De OPS posturale balans biedt de mogelijkheid om het niveau van de gewrichtsschade (stijfheid) te analyseren en de lichaamscompensatie in verband met deze pathologie te visualiseren.

Neuropathie is een van de meest voorkomende complicaties van diabetes. Ze tast in een beginstadium de voeten aan en vervolgens de handen. Neuropathie wordt beschreven als een verlies van gevoel, ofwel een doof gevoel of tintelingen in de tenen. De symptomen verschijnen meestal geleidelijk aan via diffuse en intermitterende pijn in het begin, en kunnen mettertijd intenser wordt. Symptomen komen en gaan, maar worden uiteindelijk frequenter. Na lang tijdsverloop kan de persoon een dusdanig gevoelsverlies ervaren dat hij de strakheid van zijn schoenen niet meer voelt, of zelfs niet weet of het badwater warm dan wel koud is, of hij voelt zelfs geen verwondingen meer.

Ook symptomen van spierzwakte en progressieve verzakking van de voetbogen komen voor. Diabetische neuropathie is de belangrijkste oorzaak van voetzweren en voetinfecties en, in extreme gevallen, van amputatie.

Het is van essentieel belang te checken of de voet niet aan drukstoornis onderhevig is die kan leiden tot verzwering.

De OPS posturale balans zal des te belangrijker worden vanwege de podologische analyse.